In het hedendaagse onderwijslandschap is de rol van mobiele telefoons een onderwerp van voortdurende discussie en zorg. Er heerst een gangbaar idee dat het gebruik van telefoons in de klas slechts een symptoom is van de onbetrokkenheid van leerlingen, en dat het de verantwoordelijkheid van de docent is om hun interesse te wekken.
In onderstaande blog weerlegt Prof. Carl Hendrick deze veronderstelling.
Telefoons zijn niet een "symptoom van onbetrokkenheid", ze zijn er juist de directe oorzaak van.
Een van de meest schadelijke ideeën die ik in mijn eerste paar jaar als leraar te horen kreeg was dat wanneer kinderen zich tijdens een les misdroegen, het de schuld van de leraar was omdat de les niet goed genoeg was om hen voldoende te betrekken. Het advies dat destijds (2006) aan mij als worstelende leraar werd gegeven ging niet zozeer om duidelijke verwachtingen voor in het klaslokaal op te stellen, maar meer over 'relevanter' te maken van de lessen om de inzet van de studenten te verhogen. Specifieker: mij werd geadviseerd om de teksten van de Amerikaanse rapper Eminem te gebruiken om Hamlet te onderwijzen want de taal van Shakespeare kon onmogelijk aantrekkelijk zijn voor de studenten van kleur op de middelbare school waar ik destijds werkte.
Deze week viel mij op dat dit cliché weer opdook, maar nu in relatie tot de het gebruik van mobiele telefoons in de belachelijke bewering dat telefoons niet de oorzaak zijn van onbetrokkenheid, maar eerder een symptoom ervan. Het impliceert dat als studenten hun telefoon in een les gebruiken dat de schuld van de leraar is omdat ze zich vervelen tijdens de les. Dit idee is op twee manieren schadelijk:
- Ten eerste wordt - door de schuld van wangedrag bij de leraar te leggen en niet bij de leerlingen - de mate waarin een leraar zijn werk in een klas kan doen ondermijnd.
- Ten tweede wordt de leerling gekleineerd door te suggereren dat ze onmogelijk iets kunnen leren tenzij ze ertoe worden verleid.
Er is inmiddels duidelijk bewijs dat telefoons niet alleen schadelijk zijn voor het leren, maar ook een catastrofaal effect hebben op de geestelijke gezondheid en het welzijn van tieners. Ondanks dit pleiten sommigen in het onderwijsveld daadwerkelijk voor het gebruik van telefoons in het klaslokaal. Dit is op zijn best naïef en op zijn slechtst verwaarlozing van de plicht.
Heden ten dage zijn telefoons mogelijk de meest schadelijke factor voor het leren in de klas, ze horen er niet thuis. De chaosmachine in de zak van elke leerling is een vacuüm bom, gevoed door algoritmen die miljarden dollars waard zijn. Allemaal zorgvuldig gekalibreerd om de aandacht van zich ontwikkelende jonge geesten te stelen.
Kortom, telefoons zijn geen symptoom van onbetrokkenheid, ze zijn er juist de directe oorzaak van.
- Carl Hendrick - Professor Teaching & Learning at Academica University of Applied Sciences
Bovenstaande blog is de Nederlandse vertaling van de Engelse tekst die in Carl Hendrick eerder schreef via zijn persoonlijke website.
Onderliggend onderzoek is hier te vinden.
